Wij gebruiken cookies o.a. om de website te analyseren en te verbeteren, voor social media en om er voor te zorgen dat je relevante advertenties ziet. Je geeft, door gebruik te blijven maken van deze website of door op akkoord te drukken, aan akkoord te zijn met het gebruik van cookies op deze site. Akkoord

Sesam, open u

Lees de column van HildeGoed, als je iets koopt in de supermarkt en de verpakking is al open voordat je de kassa bent gepasseerd (vanzelf dus, niet door ongeduldige kinderen of een plotseling opkomende vreetbui), dan is er iets mis. Maar aan de andere kant is het ook uiterst frustrerend als je het een en ander moet bewerken met kniptang, hamer of beitel voordat je de inhoud te zien krijgt. En daar zijn helaas genoeg voorbeelden van.

Zelf heb ik het een keer aan de stok gehad met een soepblik. Het lag niet aan de verpakkingsmethode, want die was op zich handig: een lipje waarmee je de deksel kan opentrekken. Wat minder handig was, was dat het lipje afbrak op het moment dat ik de pan al op het vuur had staan en het stokbrood in de oven gelegd.

Geen nood, dacht ik, er is altijd nog de ouderwetse blikopener die het blik letterlijk in een handomdraai open kan schroeven. Dit geldt echter niet voor de luxe soepblikken, die hebben immers een handig lipje. Bij die blikken is het randje te laag, waardoor de blikopener geen grip heeft en het niet kan opensnijden. Lekker dan.

Dus daar stond ik, met mijn ultradichte blik en een halfbruin stokbrood. Opensnijden met een mes ging niet, dus het enige wat ik nog kon bedenken was met grof geweld een gat in het blik slaan met behulp van een hamer. Een kwartier later kon ik eindelijk de pan volschenken met soep (en mogelijk wat verdwaalde bliksplinters).

Eigenlijk is dit een slecht voorbeeld van een slechte verpakking, want an sich zijn dit soort blikken duizend maal handiger dan de ouderwetse blikopener-blikken. Ik had alleen wat pech met dat ene exemplaar.

De écht slechte verpakkingen vind je vaak in het versschap: voorverpakte plakjes kaas met zogenaamd handige trek-opening (waarbij het stukje plastic waaraan je moet trekken ongeveer 2 vierkante millimeter beslaat) en smeerleverworst die je eigenlijk in zijn geheel op je boterham moet doen omdat het nooit van z'n leven nog normaal te bewaren is.

Ook de verpakkingen van vruchtensap zijn berucht. Vroeger (toch alweer zo'n 10 jaar geleden) moest je aan de zijkant het 'oor' naar boven vouwen en er een hoekje vanaf knippen. Simpel, maar het schenkgemak werd er niet beter op. Begon je rustig te schenken, kwam er ineens een zee van sinaasappelsap uit, die door de snelheid ook meteen weer uit het glas stuiterde.

Vervolgens hield je het pak dan weer gauw recht om de boel niet al te vies te maken, maar gutsten er door het gebrek aan lucht ìn het pak toch nog een paar ongecontroleerde golven uit. Dat effect kon je dan weer ondervangen door aan de bovenkant een gaatje te prikken, maar ideaal was het niet.

Zo zijn er nog talloze voorbeelden van onhandige verpakkingen, maar gelukkig is er de laatste jaren veel verbeterd. Er zijn tegenwoordig hele testpanels die kijken of het voor ouderen wel geschikt is en of kinderbeveiliging wel werkt.

Soms lijkt daar echter toch niet naar te worden geluisterd. Het mooiste voorbeeld van een niet functionele verpakking wil ik jullie niet onthouden. Dat is namelijk die van een schaar verpakt in hard plastic. Drie keer raden hoe je die moet open maken...



Bekijk ook

Ennnn... stampen maar!
Is het strooigoed van de Sint nog even verboden terrein voor mij, dat betekent niet dat er geen andere winterse kost mag worden gegeten. Zeker als de regen langs de pas gezeemde ramen naar beneden sijpelt en ik aan mijn tweede paraplu in één week begin. Daarom heb ik alweer de eerste dampende pan met stamppot van dit herfstseizoen op tafel getoverd.

Reageren

  • Naam
  • Email
  • Mijn reactie
Inloggen
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Kookwekker(s)
    Meedoen!

    gratis tas

    bij invoer van 5

    eigen recepten!

    Gratis Inschrijven