Zoete traktaties
Ze kwamen deze week weer in groten getale voorbij: de verjaardagsvlaaien. Speculaas-room, aardbei-brownie, banaan, kersen, abrikozen en natuurlijk de traditionele appel-kruimel. En elke keer als er iemand iets te vieren heeft op de werkvloer, doe ik weer een concessie: ééééén klein puntje dan, en straks maar een sobere lunch.Het valt niet mee om veel collega's om je heen te hebben. Zeker niet als ze zo vaak jarig zijn als de mijne, en die dan steevast weer de heerlijkste Limburgse vlaaien op tafel zetten. Met z'n allen klagen we steen en been dat we nog eens dichtgroeien door al die taarten, maar je wil natuurlijk ook niet ondankbaar overkomen, dus ze komen wel op.
Soms durft iemand zijn verjaardag te vieren met kleine chocoladebars of mini-muffins, maar het gevaar schuilt erin dan als 'krent' te worden bestempeld. Dus over het algemeen wordt er gewoon taart ingeslagen of zelf gebakken.
Eén keer heb ik meegemaakt dat er een hele fruitmand op tafel stond, die ik aanzag voor 'arbeidsvitaminen', maar ook een traktatie van een jarige bleek te zijn. Een goede ook, want daarvan durfde iedereen vrijwel ongegeneerd een extra portie te nemen.
Over het algemeen ga ik dus gewoon aan de taart. Slecht, ik weet het. Maar als daar een lekker puntje van het een of ander ligt te wachten tot het wordt opgegeten, dan kan ik moeilijk nee zeggen. Ik compenseer het dan wel met een minder uitgebreide lunch, maar dat helpt natuurlijk niet echt. Daarom heb ik laatst maar een weegschaal gekocht. Zo zie ik in één opslag hoeveel taartjes ik nog kan eten. Of hoeveel ik minder had moeten eten.
Bekijk ook
Smaakvolle museaHet beste, mooiste en bekendste van een land of streek kunnen toeristen vinden in musea. Ook over het 'lekkerste' wordt steeds vaker een museum ingericht, waarbij tot in detail het productieproces en de geschiedenis worden toegelicht, met als uitsmijter een 'souvenirshop' waarbij de bezoekers meteen wat lekkers kunnen meenemen. Zo weet je écht wat je eet.
