Lupine allergie

Lupinemeel, ook bekend als bonenmeel, is een relatief recent product wat de laatste decennia steeds meer verwerkt wordt in voedingsmiddelen zoals pasta’s en koekjes (waaronder de roze glacékoek en de stroopwafel), pannenkoekenmeel en snacks. Dit lupinemeel wordt gemaakt van de zaden van de blauwe lupine (Lupinus angustifolius). De blauwe lupine is een eenjarige plant die behoort tot de vlinderbloemenfamilie. De plant wordt 30 tot 60 centimeter hoog. De hemelsblauwe bloemen bloeien in de periode van juni tot september.

Voor het maken van lupinemeel worden speciale rassen gekweekt. Van deze rassen worden de planten met de niet-giftige zaden verwerkt tot lupinemeel. De zaden bevatten ongeveer 25 procent vet en 40 procent hoogwaardig eiwit. Lupine kan allergische reacties uitlokken. De plant is net als de pinda lid van de vlinderbloemenfamilie. Het eiwit in het zaad van de lupine heeft veel gelijkenis met het eiwit in een pinda. Een pinda allergie komt veelvuldig samen met een lupine allergie, maar er zijn ook mensen die allergisch reageren op lupine, zonder allergisch voor pinda’s te zijn. Dat lupine allergische reacties kan veroorzaken is niet zo lang bekend. Dat komt omdat de voedselindustrie in de jaren negentig steeds vaker zijn gebruiken in plaats van soja. Lupine is eiwitrijk, goedkoop en makkelijk te telen. Dat maakt het een aantrekkelijk alternatief voor genetisch gemanipuleerde soja.

Er is nog niet veel onderzoek gedaan naar allergische reacties bij inname van lupine, maar voorlopig onderzoek heeft uitgewezen dat er wel sprake is van enig risico. Nu geven allergische mensen, die jeuk in hun mond of keel krijgen na het eten van bepaalde voedingsmiddelen, vaak de schuld aan andere stoffen die in het product zijn verwerkt, bijvoorbeeld pinda’s of noten. Sinds 2008 vermelden fabrikanten op de verpakking dat het product (sporen van) lupine bevat.