Eetbare romantiek

De harten van chocolade, spekjes, koeken, taarten en broden vliegen ons om de oren: 't is weer februari. Ik ben niet zo'n Valentijnsfanaat, maar als er lekker eten bij komt kijken, doe ik niet moeilijk en wil ik best meedoen.

Kon ik vroeger geen hap door m'n keel krijgen als ik verliefd was (wat dus maar niet te lang moest duren, is levensgevaarlijk!), tegenwoordig heb ik daar geen probleem meer mee. Oh nee. Het is namelijk ontzettend gezellig en fijn om met je 'geliefde' te koken en gefabriceerde lekkernijen samen op te peuzelen. Klinkt klef, is ook klef, maar wel waar.

En dan kom je bij het aloude 'liefde gaat door de maag'. Het is een cliché dat bij mij (helaas?) ook opgaat. Zo begon ik verwoed cakes en taarten te bakken (ook in hartvorm!) toen ik net verkering had: scones, chocoladetaart, cheesecake, brownies...het kon niet op. Maar op een gegeven moment begon het dan toch wel op te vallen in de omgeving, dus deelde ik mijn eetbare kunstwerkjes maar uit aan iedereen die ik tegenkwam. Alles samen opeten was een beetje te veel van het goede.

Eten is, niet verwonderlijk, dan ook dé manier om een date te veroveren. Daarvoor kun je een prachtig restaurant afhuren, maar de beste indruk op je Valentijn maak je uiteraard met een culinair hoogstandje van eigen hand.

Ging bij mij ook zo, en met succes. Mijn date had 'kip in de hoed' gemaakt, een bladerdeegtaart met een vulling van kip, kerrie en kersen. Wijntje erbij, kaarsje ernaast, perfect. Het feit dat ik een ermstige kersenallergie heb, liet ik maar even achterwege. Ten eerste omdat het de romantiek niet bevordert als je ineens pizza moet bestellen, ten tweede omdat de allergische reactie meestal niet optreedt omdat het 'allergie-eiwit' kapot gaat bij hoge temperaturen, en ten derde omdat ik het in dat geval niet erg vond om mond-op-mond-beademing te krijgen. Heerlijk, die kip in de hoed. Sindsdien één van mijn favoriete gerechten.

Fijne Valentijn;)

Bekijk ook

Koek en (be)zopie
Het vriest dat het kraakt. Velen hebben inmiddels weer hernieuwd kennisgemaakt met natuurijs. Is het niet op de grote plassen, dan wel op ondergelopen weilanden of ondiepe stadsvijvers. Maar hoe heerlijk dat ook is, 't blijft koud als je even pauze neemt. De oplossing: koek en zopie.

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie