Aan de stok
Met stokjes eten, het is zo makkelijk volgens iedereen. Toch lukt het mij maar niet om zonder handkramp de maaltijd af te sluiten. Maar net zoals ik niet opgeef als ik eens iets laat aanbranden of te lang doorkook, weiger ik ook hier om normaal bestek te vragen. Wij zullen doorgaan!Laatst was het weer zover: sushi eten met vrienden. Hoewel ik het heerlijk vind, schuif ik toch altijd weer met licht knikkende knieën aan. Stel je voor dat ik wéér een stuk vis op de schoot van iemand laat belanden door mijn onhandige stokjestechniek?
In het begin gaat het meestal nog wel. Daar valt het onderdeel 'stokjes splitsen' onder, gevolgd door de bestelling. Ook de eerste hapjes sushi schuif ik nog met enige souplesse (op mijn manier dan) naar binnen. Al snel blijkt echter dat ik ze te stevig probeer vast te houden - uit angst om het kostbare voedsel op weg naar mijn mond te verspillen - en maakt een soort moeheid zich meester van mijn rechterhand. Daardoor verlies ik de controle over mijn fijne motoriek en ben ik zo aan het stuntelen dat terwijl ik een lekker stukje vis te pakken heb, mijn stokjs kruisen en de hele bups weer op m'n bordje ligt.
Mijn vrienden schieten me te hulp. 'Ontspan', 'niet te veel knijpen' en 'gewoon even zo vasthouden' zijn de aanmoedigende kreten die ze mij toefluisteren. Ik probéér het echt, maar of m'n stokjes glijden half uit m'n hand óf de sushi heeft al over de halve tafel rondgesparteld voordat ik er ook maar iets van heb kunnen proeven. Dit bedoelen ze dus met het aan de stok hebben.
Intussen denk ik jaloers aan mijn moeder, die de vorige keer zonder schroom een 'kinderstokje' durfde te vragen. Dat zijn twee stokjes met een stukje papier ertussen, met een elastiekje aan het uiteinde om ze bij elkaar te houden. Ik verman me en probeer het gewoon nog een keer.
De instructies zijn: het ene stokje in het holletje tussen duim en wijsvinger laten rusten en het onderste deel op de middelvinger, terwijl het tweede stokje bewogen wordt door 'm tussen duim en wijsvinger te houden. Ik probeer 't, maar mijn hand is al te erg toegetakeld. Volgende keer gaat het lukken. Ik voel 't.
Bekijk ook
AstronautenvoedselAndré Kuipers, onze knuffelastronaut die sinds 21 december in de ruimte vertoeft, heeft wat vertraging opgelopen in zijn ruimteschip. De Russische raket die hem zou ophalen, was namelijk lek en de volgende raket gaat een paar weken later de ruimte in. Balen, want hij mist zo de verjaardagen van zijn gezin. Aan de andere kant: hij kan langer genieten van de maaltijden van superchef-kok Alain Ducasse.
