Even wachten...pizza!
Pizza staat op een prominente plek in de fastfood-lijst. De vette salami, bacon en ham en de dikke lagen kaas dragen inderdaad niet bij aan een gezonde maaltijd. Maar als we daar een beetje mee minderen, de bodem zelf maken en de blikchampi's inruilen voor verse groente, is het helemaal zo slecht nog niet.Tuurlijk, het is sneller om een diepvriespizza te halen en die zo'n 11 tot 16 minuten in de oven te doen of 0900-PIZZA te bellen en zo'n 11 tot 16 euro te spenderen aan een 'versgemaakte' big Italian. Maar uiteindelijk gaat er niets boven een zelfgemaakte pizza. Alleen wel even wachten, want je moet er de tijd voor hebben.
Een echt lekkere pizza begint bij de bodem. Luchtig, plat en knapperig. Dat krijg je met kant-en-klaar deeg, maar ook met zelfgemaakt deeg (dan smaakt het nog lekkerder). Na het kneden moet het deeg al snel een uur rijzen. Nog even wachten dus....en vooral niet aan beginnen na een lange werkdag.
Gelukkig lijkt het wachten wat minder lang als je intussen alvast al het beleg voor de pizza klaarmaakt. De tomatensaus is daarbij één van van de belangrijkste ingrediënten en is het lekkerste met tomatenblokjes met kruiden en knoflook erdoorheen. Maar ook het snijden van uien, paprika, en weet-ik-wat-al-niet-meer kan alvast worden gedaan.
Is het deeg eindelijk twee keer zo groot, dan kan het opnieuw worden gekneed tot een elastisch mengsel. Daarna lekker platstampen (vergeet het werkblad niet te bestuiven, anders moet je je deeg ervanaf bikken) en uitrekken tot een mooie platte bodem die de hele bakplaat of pizzavorm bedekt. De originele frisbeemethode kan ook gehanteerd worden om een mooie ronde bodem te krijgen, maar eindigt bij mij altijd op de grond. Gewoon een beetje drukken en stretchen werkt beter, vind ik. Overigens heb ik pas geleden deeg geprobeerd te maken met volkorenbloem. Nóg gezonder, maar wel iets lastiger te kneden.
Enfin. Het leukste aan het maken van een pizza vind ik eigenlijk het beleggen. Een laagje tomatensaus (of puree), een laagje kaas, dan een grote laag met alles wat er maar op kan. De vuistregel is maximaal drie ingrediënten naast de tomaat en kaas, maar dat lukt mij meestal niet. Ik bedoel, ik hou van groentepizza. Een gevarieerde groentepizza. En daarbovenop nog een laagje kaas, maar niet te dik.
En dan, na zo'n anderhalf uur in totaal, kan onze Italiaanse creatie eindelijk de oven in, om er na een minuut of 15 goudbruin en knapperig uit te komen. Nog héél even wachten dus.
Bekijk ook
Sappige docuDoor één telefoontje veranderde de Amerikaanse Phil Staples van een obese vrachtwagenchauffeur in een gedreven groentesapconsulent met een normaal gewicht. Hij zag het licht door een Australiër die een documentaire maakte over 'juicing'. Maar om nu alleen nog maar te 'sappen'? Dat is ook niet aan te raden.
