Gatenbroodjes

Ik en bagels - het is geen stabiele relatie. De ene keer ben ik er weg van en kan het niet beter, terwijl ik de volgende keer zit te mopperen dat ze te taai of te compact zijn. Maar dat gaat veranderen, want ik weet waar het aan ligt: ik behandel een bagel als een gewoon broodje met een gat erin. Maar dat is het dus niet.

Ik wist al dat bagels door Joodse immigranten in New York zijn geïntroduceerd, en daar ontzettend populair zijn geworden - met name de variant met roomkaas en gerookte zalm. Maar toen ik laatst toevallig wat meer las over de bagel, werd mij opeens duidelijk waarom ik een haat-liefdeverhouding met het donutbroodje heb. In mijn beleving was het namelijk een gewoon broodje dat in de oven wordt gebakken, maar alleen een iets andere vorm heeft. Er zit echter meer achter.

De bereidingswijze van de bagel is het grootste verschil met gewoon brood. Het deeg wordt namelijk niet gewoon in de oven gebakken, maar wordt eerst kort gekookt in water met stroop. Dat geeft het dat gladde, glanzende uiterlijk. (Aha!) Verder heeft het een vrij normale samenstelling, maar wordt er bijvoorbeeld geen boter of olie gebruikt, waardoor het een wat taaiere substantie heeft en het een vrij 'gezond' imago heeft. Dat dan weer teniet wordt gedaan door de ladingen boter en roomkaas die er vaak op word gesmeerd.

En dat gat in het midden zit er blijkbaar ook niet alleen om het meer dan een gewoon broodje te laten lijken: vroeger werden de bagels in New York aan een touw geregen zodat ze makkelijker te verplaatsen waren met de talloze bagelkarretjes. En het zag er bovendien wel gezellig uit, zo’n bagelslinger.

Een bagel is dus geen gewoon broodje en dat taaie hoort er gewoon bij. Het klinkt gek, maar daardoor heb ik er toch weer wat meer waardering voor gekregen. En als ik geen zin in taaiheid heb, dan stop ik ‘m gewoon even in het broodrooster of onder de grill, zoals inmiddels ook traditie is geworden. Dan heb ik een lekker crunchy broodje. Met gesmolten boter kan het eigenlijk niet beter worden dan dat!

Bekijk ook

Boomsapsiroop
Ik heb soms een beetje medelijden met de esdoorns in Noord-Amerika. Elk jaar krijgen ze zo'n twee maanden lang een infuus onder hun bast, waarna hun sappen worden afgetapt omdat wij dat zo lekker vinden. Tot wel twaalf liter per dag. En vervolgens blijft er van elke 50 liter maar één schamel litertje pure maple syrup over om te consumeren. Arme bomen. Maar poehee, wat is het lekker.

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie