Geduld is een groene zaak

Groene thee is gezond, dat weet iedereen inmiddels wel. Tot voor kort vond ik het zelf echter vaak te bitter en te 'bio', dus bleef ik stug bij de traditionele zwarte theeën zonder fratsen. Maar ik ben er eindelijk achter: als je groene thee op de juiste manier zet, is het behalve gezond ook nog eens heel lekker.

Het inzichtmomentje heeft wel lang op zich laten wachten, hoor. Ik heb namelijk al jaren zakjes groene thee in huis, maar slechts eens per twee maanden ongeveer - als ik even een 'gezonde bui' had - dronk ik het. Het was gewoon niet lekker. En aangezien ik nog tig soorten andere thee heb, kies ik dan liever voor gewone, lekkere thee.

Mijn eurekamoment kwam nadat ik op de markt van een theeboer had gehoord dat het smakelijke geheim van groene thee 'm zit in de manier van zetten. Voor groene thee moet je namelijk een hoop geduld hebben. Waar ik altijd een litertje water kook, dat in de theepot giet en hopchop even snel drie keer een zakje erdoorheen jas (van deze manier worden de zwarte theespecialisten overigens ook niet erg vrolijk, want ook daar schijn je het zakje gewoon rustig in het water te moeten hangen), moet je bij groene thee het water blijkbaar eerst minimaal zeven minuten laten afkoelen voordat je het zakje erin mag hangen. Anders gaan de werkzame stoffen kapot, en wordt de thee bitter. Dan heb je dus niet heel gezonde en ook nog eens vieze thee.

Sinds ik dit weet zet ik vaker een kopje groene thee, en geniet ik meer van de verschillende smaken, die vaak verrassend zacht uitpakken. Groene thee met cranberry, citrusvruchten, jasmijn, lotus...je kunt het zo gek niet bedenken tegenwoordig. En intussen hoop ik natuurlijk dat die anti-oxidanten en andere wonderstofjes hun werk goed doen en mijn stofwisseling versnellen, slechte cholesterol naar beneden halen en stiekem ook nog even mijn vetreserves aanboren om te verbranden.

Dus tja, ik moet toegeven dat ik geen theeleut meer ben die zweert bij zwarte thee zonder gekke smaakjes van vruchten of specerijen. Ik ben een beetje half zwart, half groen. Maar die groene helft komt voornamelijk naar boven in het weekend, als ik genoeg geduld heb.

Bekijk ook

Zielige zalm
Met bijna duizend zieken en zelfs enkele doden door de salmonella-bacterie op zalm staan we de laatste weken niet echt te springen om een stukje roze vis te eten. Mensen durven het nog niet helemaal aan, al is de zalm inmiddels weer helemaal veilig bevonden. Zitten we na de komkommercrisis, nu in een zalmcrisis?

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie