Het zal me jeuken

M'n halve leven heb ik al een steenvruchtallergie, en daar word ik af en toe behoorlijk gestoord van. Geen appels, peren, pruimen, kersen of perziken. Zelfs niet een beetje. Ja, alleen als ze in jam zitten of in een taart, maar dat is toch anders dan een lekker stuk vers fruit uit het vuistje. Dus ik ben laatst weer heel voorzichtig begonnen met proeven. Met wisselend succes.

Ik voel me soms een beetje opgelaten als mensen me een heerlijk stuk fruit aanbieden en ik moet weigeren. Of soms bieden ze het niet eens aan maar geven ze het gewoon, waarna ik 'oh, lekker!' uitroep op een manier dat ik het normaalgesproken binnen twee minuten zou verslinden. En dan moet ik verklaren waarom ik het niet kan eten. Ik kan er niets aan doen, maar het voelt alsof anderen soms denken dat ik gewoon niets lust.

Dus na jaren van geheelonthouding ben ik onder het mom van 'het zal me jeuken' maar weer eens voorzichtig begonnen met wat fruit, anders dan de citrusvruchten en bananen die gelukkig nooit problemen hebben opgeleverd. Mijn eerste meevaller was de aardbei, die ik al regelmatig zonder problemen at, mits ze waren afgespoeld met warm water en ik maat hield. Een wereld ging er voor me open: aardbeien op brood, aardbeien op ijsjes en aardbeien in chocola - het mag allemaal.

Afgelopen week heb ik weer een nieuwe stap gezet: ik heb een paar overheerlijke pruimen verorberd. Een beetje angstig was ik wel, want het is niet bepaald fijn om urenlang een jeukende keel te hebben, maar het ging allemaal goed. Hoera! Wat is het toch heerlijk om zo'n sappig stuk fruit te eten dat niet uit blik komt (fruitcocktails op siroop kan ik wel eten omdat dat fruit is verwarmd).

Maar ik vrees dat ik mijn hand een beetje heb overspeeld. Twee dagen twee pruimen per dag wakkerde mijn allergie weer aan. Het was niet zo erg dat ik haast geen lucht meer kreeg (dat was mijn ervaring met kersen tien jaar geleden), maar mijn keel vond het niet al te prettig. Ik ga weer terug naar een vrijwel steenvruchtloos dieet. En aam kersen zal ik me al helemaal niet wagen.

Bekijk ook

IJstijd
Nog even en we zitten weer puffend en zuchtend aan het strand, een meer of met een grote ventilator met onze neus in de heg, verkoeling zoekend in het laatste stukje schaduw. Op dat moment wil er slechts één díng (behalve de zon kunnen uitzetten): ijs. Lekker uit de supermarkt, maar nóg lekkerder uit eigen keuken. Begin alleen wel vóór de hittegolf.

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie