Hollands glorie

Over het algemeen wil ik me, als ik op vakantie ben, zo ver mogelijk buiten alles houden wat Nederlands is. Een tijdje terug kon ik er echter niet omheen. Door onvoorziene omstandigheden kwam ik namelijk terecht in een oer-Hollandse snackbar in Griekenland. Ze hadden er alles wat je in een gemiddelde Amsterdamse snackbar aantreft, behalve patatje Joppie.

Zoals ik al zei, kwam ik volledig buiten mijn schuld om terecht in het Hollandse tentje (dat dat even duidelijk is). Het was gelukkig niet echt een Hollandse snackbar met tl-verlichting, een frituurwalm en witte plastic bakjes, maar de menukaart loog er toch ook niet om: frietjes met, speciaal, pinda of oorlog en de geijkte kroketten, loempia’s en frikandellen. En natuurlijk een oer-Hollandse bediening. (Met ene Dimitris en Vasilis in de keuken en achter de kassa, dat dan weer wel. Waarschijnlijk zodat de belastingafdracht beter in de gaten kon worden gehouden.)

Ze hadden er ook wat salades, maar nu ik er eenmaal was, zou ik dan ook maar meteen goed voor het Hollandse gaan. Dus frietjes met een lekkere kroket. Mijn tafelgenoten namen dat overwegend ook, aangezien de loempia’s en frikandellen op waren.

Het smaakte best hoor, daar niet van. Maar het blijft toch raar dat je thuis een enkele keer friet haalt omdat het snel en makkelijk is, en op vakantie doe je dat dan weer terwijl ik dan juist alle tijd van de wereld heb.

Bij het afrekenen ontspon zich een gesprek waaruit een interessante visie van de eigenaresse bleek.

“Zo, u bent dus gewoon Nederlands?”

-“Ja, ik woon hier. Dat is mijn Griekse man en dat is zijn broer.”

“Oh, leuk zeg. Enne, wel grappig hoor, zo’n Hollandse tent tussen al die Griekse zaakjes.”

-“Nou, het is wel gewoon Grieks hoor. Qua inrichting enzo. Alleen het eten op de kaart is Hollands. En ikzelf dan. Maar verder is het hartstikke Grieks.”

Mijn conclusie: ik kan zonder te liegen beweren dat ik vooral niet naar een Hollandse snackbar in Griekenland ben geweest.

Bekijk ook

De gehaktbroodjesspecialist
Er is één specialiteit van mij die door alle vleeseters in mijn familie en vriendenkring uitermate wordt gewaardeerd: gehaktbroodjes. Daarmee bedoel ik niet de Amerikaanse 'meat loaf', maar gewoon puur Hollandse broodjes, met - inderdaad - gehakt erop. Simpel als wat, maar altijd goed voor een ego-boost van mijn gasten.

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie