In de bonen

Echt hoor, ik schrik altijd een beetje bij het idee om 'AGV' (aardappels, groente en vlees) te eten waarbij erwtjes de groente moet voorstellen. Ik bedoel: dan eet ik toch dubbel zoveel koolhydraten, die worden omgezet in suiker, dat moet worden verbrand om niet te worden omgezet in vet? En aangezien ik geen lichtend voorbeeld ben wat sportiviteit betreft, zie ik dus de kilo's eraan vliegen terwijl ik mijn bordje volschep... (En mis ik tegelijkertijd al die vitamines en mineralen uit de groenten die ik veel liever eet.)
Maar nee, het klopt natuurlijk niet helemaal wat ik zeg - overdrijven is ook een vak. Ten eerste zitten er namelijk juist heel veel vezels, vitamines, mineralen en antioxidanten in peulvruchten, die het lichaam beschermen tegen gemene aanvallen van buitenaf en vervelende ziektes van onder andere het hart en bloedvaten en zijn ze een prima vleesvervanger.
Daarnaast bevatten ze langzame koolhydraten, die het lichaam langdurig van energie voorzien. Dat ik die kilo's eraan zag vliegen, klopt dus niet helemaal. Bovendien zorgt de structuur van bijvoorbeeld kidneybonen ervoor dat het veel water kan opnemen, als een soort spons. Daardoor krijg je een voller gevoel en heb je minder snel de neiging om te snacken.
Ik heb de proef op de som genomen met een Mexicaanse maaltijd: tortilla's (volkoren, als we toch gezond aan het doen zijn) met een vuling van kipstukjes, sla, ui, maïs, avocado (ook supergezond), tomaatjes en dus een flinke schep kidneybonen. Ik moet toegeven dat er ook nog wat room en kaas aan werd toegevoegd voor het complete tortilla-effect, maar anders werd het té gezond.
Maar goed, de tortilla's waren met smaak verorberd - het zetmeeldilemma stak maar héél eventjes de kop op bij het zien van de combinatie boon-wrap - en we keken uit naar de rest van de zaterdagavond. De film die we zouden kijken, kon namelijk best goed samengaan met een stokbroodje kruidenboter (wat helemaal niet in de poging gezond doen past, daar ben ik mij bewust van). En wat gebeurt er: tot aan bedtijd was er geen behoefte aan een snack van welke aard dan ook, waar ik normaal allang iets - al was het uit verveling - zou hebben gesnaaid. Het brood ligt er nog steeds.
Kortom, mijn visie op peulvruchten is aan het veranderen. Ze zullen nooit mijn favoriet worden, maar het is goed om er zo nu en dan een voorraadje anti-oxidanten, ijzer of maagvulsel mee in te slaan.
Bekijk ook
Uitmuntende lamDe supermarktschappen heb ik maar weer eens overgeslagen zodat ik een bezoek aan de slager kon brengen. Dat was vanwege een malse lamsschouder die ik nodig had om een echte Engelse 'sunday roast' te maken. Dat kan namelijk alleen maar slagen met een goed stuk vlees. En saus van verse munt. (Die dan weer wel uit de supermarkt kwam.)