Kip curry met een vleugje Teflon
Ik dacht altijd dat mijn huisgenoten met hun metalen spatels de boosdoeners waren van de afgebrokkelde anti-aanbaklaag in mijn perfecte wokpan. Maar wat blijkt uit een snelle internetresearch? Mijn gehaastheid bij het koken lijkt een waarschijnlijkere oorzaak. De Teflonlaag wordt namelijk al broos bij een temperatuur van 150 graden. En dat bereiken mijn kip- en groentestukjes al snel.De aanblik van een nieuwe pan is heerlijk: nog perfect rond (want nog niet op de grond gevallen), geen druipsporen van vet aan de buiten- en onderkant en de binnenkant nog heerlijk glad, eventueel met miniscule glittertjes in de anti-aanbaklaag. Het doet dan ook altijd een beetje pijn om na de eerste bakbeurt al te moeten concluderen dat de pan er niet meer als nieuw uitziet.
Al lijkt hij nog ongeschonden, in werkelijkheid is de pan dan blijkbaar al rap aan het aftakelen. Niet omdat er met metaal over de bodem wordt geschraapt, maar omdat de temperatuur simpelweg te hoog is. Bij een gemiddelde bakbeurt bereikt de binnenlaag namelijk al snel een temperatuur van rond de 300 graden. Terwijl het smeltpunt maar zo'n 30 graden hoger ligt. Lekker dan.
Niet zo gek dus dat de laag steeds weer wat brozer wordt en er ook door een goede kunststof spatel (die bij mij overigens ook altijd smelten en afbrokkelen als ik even niet roer of omschep) stukjes loslaten. Schat, we eten vanavond kip curry met een vleugje Teflon. Heerlijk!
Het goede nieuws is dat nog steeds niet is aangetoond dat Teflon kankerverwekkend is. Echt gezond zal het overigens niet zijn, en smakelijk evenmin. Nu schijnt er wel iets nieuws op de markt te zijn: Thermolon. Dat is een soort anti-aanbaklaag die pas bij 450 graden smelt én waarbij minder schadelijke stoffen vrijkomen bij de productie ervan. Over een paar jaar zijn we daarom allemaal aan de 'groene pan' verknocht en eten we nooit meer Teflonmaaltijden.
Bekijk ook
Hollands glorieOver het algemeen wil ik me, als ik op vakantie ben, zo ver mogelijk buiten alles houden wat Nederlands is. Een tijdje terug kon ik er echter niet omheen. Door onvoorziene omstandigheden kwam ik namelijk terecht in een oer-Hollandse snackbar in Griekenland. Ze hadden er alles wat je in een gemiddelde Amsterdamse snackbar aantreft, behalve patatje Joppie.
