Kruipbeestjes

Sinds er veel aandacht is voor de leefomstandigheden van dieren die voor consumptie worden gebruikt en de hoeveelheden voedsel die zij nodig hebben, duikt een niet-westerse vleesvervanger steeds vaker op: insecten. In theorie klinkt het goed, maar in de praktijk blijkt het nog een behoorlijke hindernis.

In sommige restaurants staan gefrituurde sprinkhanen tegenwoordig gewoon tussen de kipspiesjes en de wilde hertenbiefstuk op het menu, en in groothandels kun je ook al bakken met meelwormen en bijen kopen. In Azië de normaalste zaak van de wereld en soms zelfs een delicatesse, maar hier houden we het vaak liever bij het wegjagen van de kleine kriebelbeestjes.

Eén keer heb ik mij quasi heldhaftig gedragen door insecten te eten. Met nadruk op quasi, want de helft van het hapje - een reuzensprinkhaan - keek mij iets te verwijtend aan en kreeg ik niet verder dan de buitenkant van mijn lip. De sprinkhaan was de decoratie van een mooie meelwormenbonbon. De bonbon heb ik wel opgegeten, en smaakte best prima. Alleen was het een beetje jammer dat de 'schilletjes' van de meelwormen tussen m'n kiezen bleven steken - werd ik er nog zes uur aan herinnerd dat ik kruipbeestjes had gegeten. Overigens heb ik nog een insectenvoedsel-ervaring: tijdens een topperiode van mijn Oreo-verslaving heb ik eens in een poging alles tot op de laatste kruimel op te eten, een torretje in mijn mond gestopt. Was toch even een andere melange dan het chocoladekoekje.

Maar het zou zo mooi zijn als iedereen het normaal zou vinden om insecten te eten. Het is namelijk voedzaam (vitaminen, mineralen en vooral veel eiwitten), goed voor het milieu (tot ze 'klaar' zijn consumeren ze in verhouding veel minder dan andere dieren én ze stoten minder uit) en ze zijn minder calorierijk, dus minder dikmakend. Bovendien kunnen ze op veel verschillende manieren worden bereid, in zowel zoete als hartige toepassingen.

Kortom: zet je schroom opzij en eet die kruipbeestjes! Met of zonder kriebelpootjes. Wij gaan de wereld verbeteren.

Ehmm.... wie begint?

Bekijk ook

Tour de Schrans
Met de eindstreep in Parijs in zicht, worden de bergen zwaarder en de bergen pasta die de ploegen in de Tour de France meeslepen, steeds kleiner. Alhoewel, kleiner? Omgerekend heeft elke renner toch zo'n vijf kilo pasta nodig om een etappe door te komen.

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie