Lentegenot
Het is eind maart, de bomen zijn nog kaal, en ik zit buiten in de zon. De buurman heeft het dakterras vrijgemaakt van verwilderde planten en roept iets naar buiten over pizza. Lekker, denk ik, terwijl ik met een glas rosé in mijn hand de buurt overzie.Even verderop zit een stelletje op het balkon met een broodje en wat smeersels. De schaduw is blijkbaar al even meester van hun zes vierkante meters buitenruimte, want de t-shirtjes zijn ingeruild voor warme truien en kleurige dekentjes houden hun benen warm.
Maar lang buiten blijven zit er voor het koppel vanavond niet in, want aan de overkant heeft een groep studenten een fles spiritus uit een kast getoverd. Een gammele barbecue met een berg kolen en een instabiel onderstel staat klaar voor een avondje vroegzomeren. Zo te zien aan de lucifers die aan de lopende band worden weggegooid, gaat er waarschijnlijk nog wel wat tijd overheen voordat de buurt echt wordt uitgerookt.
'Laat mij maar even, makker,' schreeuwt een van de langharige jongemannen zo hard dat ik het moeiteloos kan verstaan. 'Wedden dat ik 'm zo aankrijg? Ik ben goed in vuurtjes aanwakkeren.' Ik tuur door mijn zonnebril en zie dat hij het donkerharige meisje dat naast hem staat snel een knipoog geeft. Ze beantwoordt 'm niet.
Zij en haar vriendinnen hebben meer oog voor de stokbroodjes, tapas en salade, terwijl de heren één voor één bakken vlees uit grote blauwe plastic tassen uitladen. Zo te zien is de rolverdeling daar als vanouds: mannen 't vlees, vrouwen 't mindere grove werk als broodjes en groenvoer.
'We kunnen!' brult de langharige vijf minuten later terwijl een grijze pluim de lucht verzengt met rook. Ik ruik het ook. Ze kunnen. En ik hoor 't aan mijn eigen maag: ik kan eigenlijk ook wel.
En net als ik in de oranje avondzon verder droom over hamburgers die uiteindelijk toch altijd te zwartgeblakerd zijn om op te eten, stapt de buurman weer het dak op en ploft hij naast mij neer. Hij legt zijn hand op mijn been en terwijl we kijken naar het geklungel van de lentebarbecueërs eten we de warme, niet verbrande pizza.
Bekijk ook
Ei kwijtMijn opa was melkboer en verkocht naast melk ook eieren. Dat betekende onvermijdelijk dat er tijdens het paasontbijt ook talloze eieren werden gegeten, vooral door opa zelf. Waarschijnlijk had hij nog wat eieren van de dag ervoor over, en ja, het zou zonde zijn om die weg te gooien. Dus at hij met Pasen zo’n 24 eieren.
