Ei kwijt

Mijn opa was melkboer en verkocht naast melk ook eieren. Dat betekende onvermijdelijk dat er tijdens het paasontbijt ook talloze eieren werden gegeten, vooral door opa zelf. Waarschijnlijk had hij nog wat eieren van de dag ervoor over, en ja, het zou zonde zijn om die weg te gooien. Dus at hij met Pasen zo’n 24 eieren.

Overdrijven zit blijkbaar in onze familie. Ik kan zonder enige moeite een chocoladepaashaas opeten vóór ’t ontbijt met twee croissantjes en een stuk paasstol. Mijn vader kan er ook wat van. Toen ik klein was gingen we traditiegetrouw eieren schilderen, net als dat we paastakken versierden met kleine pastelkleurige eieren en houten haasjes met afgebroken oren. Verder dan dat versieren en het paasontbijt, waar ik me altijd meer op verheugde dan op het diner, ging de paastraditie overigens niet. Het was gewoon een leuk begin van de lente.

Maar dat versieren was wel een bijzondere aangelegenheid. De eerste jaren draaiden we de eieren nog met veel voorzichtigheid in hun klemmetje rond terwijl ik met het verfkwastje zo netjes mogelijk een zigzagpatroontje probeerde te trekken, maar al snel kwamen er andere eierverfmethodes. De populairste bij mijn vader was de kleurstoftablet die in kokend water wordt opgelost. De eieren werden vervolgens in het verfbad gedoopt en krijgen een mooi kleurtje. Een beetje opwrijven met olijfolie en de metallicglans komt het best tot zijn recht.

Maar ja, met vier verschillende verfbadjes heb je al snel een hele schaal vol gekleurde eieren. Zoals ik al zei kan mijn vader ook geen maat houden, dus verfde hij zo’n dertig eieren. Maar die werden – in tegenstelling tot mijn opa’s gewoonte – niet allemaal opgegeten. Dat kwam a) doordat ze koud zijn, en b) doordat de kleurstof erin is getrokken. Koude blauwe eieren zijn niet zo appetijtelijk. Dus daar komt het volgende paasritueel om de hoek kijken: eieren zoeken.

Vaderlief zorgde ervoor dat alle eieren voor het ontbijt verstopt waren, de rest van het gezin spendeerde de dag met zoeken. Gelukkig hebben we een ‘vrije’ Tweede Paasdag in Nederland.

Soms werd een ei echter niet gevonden en wist vaderlief eigenlijk ook niet meer precies waar hij ze allemaal verstopt had. Maar geen nood, een maand of twee later roken we vanzelf waar ongeveer nog een ei moest liggen. Om die reden zijn we op een gegeven moment toch maar overgestapt op chocolade-eitjes.

Bekijk ook

Muchos nachos por favor
Zaterdagavond. Tijd om lekker onderuit te zakken op de bank met een zak chips. Nee. Niet een zak chips, dat is zo afgezaagd. Een stokbroodje dan. Nee, nee. Ook afgezaagd. We nemen iets exotisch: nacho's met kaas. Simpel, snel en ontzettend lekker. Pas wel op, er is ontploffingsgevaar.

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie