Om te huilen

Soep is prima uit blik, maar uiteindelijk gaat er niets boven een verse pan. Uiensoep is in dat opzicht een speciaal geval: een berg uien snijden is verre van een pretje. Tranen met tuiten kost het, maar uiteindelijk smaakt het daardoor misschien wel des te beter.

We zouden onze gasten wel even een poepie laten ruiken, dachten mijn kookmaatje en ik laatst. Een paar kilo uien fruiten, bouillon erbij en een geroosterd broodje met een smaakvolle kaas erbovenop: klinkt simpel. Het tegendeel was echter waar, het heeft ons letterlijk bloed, zweet en tranen gekost.

Ach ja. Even een kilootje uien pellen en in ringen snijden. Hoeft niet supernetjes, ook niet heel dun. Geen probleem. Als je tenminste je ogen dichthoudt. Want man, man, man; binnen drie minuten nadat de eerste uien met een mes waren beroerd, stonden we al jankend met ons hoofd tegen de muur te bonken.

Het moet gezegd, uien hebben een geweldig verdediginsmechanisme. Iedereen die ook maar even het mes in een ui durft te zetten, voelt onherroepelijk die prikkel van het gasachtige spul dat zich mengt met oogvocht. Alleen 'beulen' die lenzen dragen komen ongeschonden uit de strijd, voor de rest blijft het vaak een vrij emotionele aangelegenheid, ook al doe je nog zo je best door je mond te ademen, het mes nat te houden of wat frisse lucht binnen te laten.

Afijn. Tussen het naar de woonkamer rennen om uienloze lucht te scheppen, gingen we verder met het snijden van onze uien. Mijn kookmaatje had een stuk of vier uien later een nieuwe tactiek om de uiensappen te vermijden: hij hakte gewoon in zijn vinger in plaats van de ui. Net zo makkelijk. U begrijpt: na de nodige wondverzorging stond ik alleen die twintig uien te slachten.

Ik heb me vermand -iemand moet het doen- en even later lag er anderhalve kilo uien in de pan te bakken. Beetje olie erbij, roeren en lekker glazig en bruin laten karamelliseren. Dat duurt toch al snel zo'n drie kwartier, en in die tijd wordt het behoorlijk warm boven de pan. Bloed, zweet en tranen konden we dus officieel afvinken.

En is dat het nou waard? Jazeker. Want als je dan uiteindelijk je kommetje met zo'n lekker drijvend stuk brood met gesmolten kaas voor je neus hebt staan, dan weet je: dit is veel lekkerder en geeft veel meer voldoening dan fabriekssoep.

Bekijk ook

Houd het hoofd koel
Soms lijkt mijn koelkast een eigen leven te leiden. Niet dat de producten erin weglopen van de schimmel, maar dat het elke keer als ik 'm open doe, chaotischer lijkt te worden. Potje hier, fles daar, stuk taart dat zo groot is dat de yoghurtjes naar beneden moeten verhuizen - en waar laat ik dan het stuk vlees dat langzaam moet ontdooien?

(1)

• Reactie op de column van Hilde m.b.t. uiensnijden (25 januari) Plaats een ventilator(tje) naast de snijplank, die blaast de uiendamp weg, en je pinkt geen traantje meer.
  Reactie door Skippy178

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie