Rode salade

Vast, muurvast zat ik de laatste tijd in mijn saladeritme. Verder dan tomaat, sla en komkommer afgewisseld met verschillende dressings (dat dan weer wel) kwam ik gewoon niet. En als ik dan naar afwijkende recepten zocht, moest ik daar zeer onconventionele ingrediënten voor kopen die ik toch nooit meer zou gebruiken. Dat was totdat ik de bietensalade ontdekte.

De bietensalade is 'out of the box' maar toch redelijk traditioneel. En, afgezien van de bietjes, zitten er geen ingrediënten in waarvan je denkt 'moet ik dat écht kopen?'. Het belangrijkste verschil is dat de salade rood in plaats van groen is. En dat verandert de smaakbeleving op slag. Die van mij althans.

Het liefst had ik verse bieten gebruikt om te koken of te roosteren, maar dat was me helaas niet gegund in de supermarkt. Blikbieten werden het. Lekker makkelijk, maar helaas wel iets minder smaak. Verder op de lijst stond een avocado, spinazie, tomaten, rode ui en blauwe kaas. Dat klonk al als een beste salade op zich, maar de dressing maakte het wel af. En laat het nu net zo zijn dat ik daarvoor alles - behalve een citroen - al in huis had!

Dus nadat we alle groenten hadden 'opgechopt' begon ik aan de magische dressing: 3 el citroensap, 2 el olijfolie, 1 el (balsamico)azijn, 1 el Dijon mosterd, wat knoflookolijfolie/knoflookzout en peper en zout. Stiekem heb ik er echter nog wat meer citroen, azijn en olijfolie aan toegevoegd om het allemaal nog wat smeuïger te maken, maar o, wat was het lekker door de rode salade!

Vanaf nu ga ik gewoon van tijd van tijd gekleurde salades maken. Rode met bieten, gele met mandarijntjes en paprika, blauwe met bosbessen en misschien paarse met aubergines en donkere krulsla. Wedden dat ik de groene salade dan ook weer extra zal waarderen?

Bekijk ook

Groente-achterstand
Ik inspecteer de droge pannen in het afdruiprek. Die staan er inmiddels al een dag of vier. Dat betekent dat we al zolang niet echt meer hebben gekookt, hoewel de boodschappen voor een gezonde Hollandse maaltijd nog steeds in de koelkast liggen te wachten. Ach ja, hoezeer we ook ons best doen - er zijn van die weken waarbij normaal koken er gewoon even bij inschiet.

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie