Schuim in puin

Dacht ik familie en vrienden te gaan imponeren met zelfgemaakte schuimkransjes, faal ik jammerlijk: ze zijn zo zacht als een spekje. Toch knap dat iets met slechts twee ingrediënten zo ontzettend mis kan gaan. Gelukkig kon ik van de rest-ingrediënten nog een boterkoek maken. Die kan ik alleen niet in de kerstboom hangen.

Ik probeerde de schuimkransjesnachtmerrie twee jaar geleden ook al. Hoe moeilijk kan het zijn, dacht ik. Nou, best wel dus. De eerste keer lukte het me niet eens om eiwitschuim te krijgen dat enigszins in volume was toegenomen ten opzichte van de oorspronkelijke vorm. Door die deceptie durfde ik het niet meer aan.

Tot afgelopen week. Ik bedacht me dat het toch wel aardig zou zijn als ik mijn naasten iets bij de thee kon aanbieden waarop ik had zitten zwoegen. En wat is er nou toepasselijker bij de kersttijd dan schuimkransjes? Niets dus: ik zou eraan moeten geloven.

Nogmaals: hoe moeilijk kan het zijn? Eieren scheiden, opkloppen tot je punten in het schuim kunt trekken (met de hand kloppen is geen goed idee in verband met rsi-gevaar) en dan geleidelijk aan wat (poeder)suiker erdoorheen mengen.

So far, so good. Dan komt het bakgedeelte. Schuim netjes op de plaat draperen (gaat moeilijk met zulk plakkerig spul, dus het werden kunstzinnige 'wolkjes') en dan geduldig wachten tot het schuim uitdroogt en hard wordt. Ik had zelfs de geest om de ovendeur op een kier te zetten, zodat de kans dat de binnenkant ook hard werd, toenam.

Waar het dan misging, vraagt u zich af? Nou, meringue maken is nog al een tijdsintensieve klus. Drie uur op 100 graden in de oven is geen uitzondering. Maar wat doe je dan als je daar niet aan gedacht hebt en na twee uur toch echt naar een verjaardag moet?

Ik heb ze in de oven laten staan, die nog wel even warm zou blijven, dacht ik. Dan zou het uitdroogproces nog even doorgaan: hoe langer, hoe beter. Maar nee. Toen ik een uur of vijf later terugkwam, was er van mijn harde schuimpjes niets meer over. Het waren zachte miezerige pakketjes geworden, die aan het plafond zouden blijven hangen als je ze zou gooien. In de boom kon ik ze niet hangen, ik kon er hoogstens nog een piek van boetseren.

Eén lichtpuntje was er wel: doordat ik alleen eiwit nodig had, had ik ook nog een paar dooiers over. Bleek dat ik daarmee heel simpel een boterkoek kon maken door wat bloem, boter en suikertoe te voegen. Gelukkig smaakt die wel zoals het hoort, kan ik mijn gasten toch nog iets aanbieden. En volgend jaar? Dan koop ik mijn schuimpjes wel gewoon.

Bekijk ook

Snertweer
Nu we de eerste officiële sneeuw- en hagelbuien hebben gehad kunnen we concluderen dat het weer ouderwets snertweer is. Het is dus tijd voor verse erwtensoep met spek, worst, aardappel en wortel. (Ook al horen die laatste er officieel niet bij.) En de kers op de taart: verse croutons.

(1)

• Schuim in puin! Een goed advies voor het maken van schuim, spatel na het opkloppen ( met de mixer in een vetvrije kom - even schoonwrijven met wat citroensap) Een of twee lepels maizena aan het schuim toe. Dat maakt het schuim stevig aan de buitenkant en lekker zacht van binnen! Geef niet op het is hartstikke leuk werk, ik maak voor de Kerst een Pavlova met ijs en aarbeien, succes verzekerd. Tecela
  Reactie door tecela

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie