Slappe hap

Er is iets met komkommers dat het moeilijk maakt ermee te werken: ze bestaan namelijk voor 97 procent uit water. Als je niet oppast, wordt je salade daardoor een smakeloze, natte bende. Daar was ik me zeer van bewust, dus dat was dan ook niet waar het misging.
Nee, ik zou, net als mijn vader, de komkommers raspen en met een flinke scheut zout bestrooien. In een vergiet zuigt het zout vervolgens een flink deel van het vocht uit de komkommer en geeft het bovendien meteen al wat smaak. So far, so good. Gewoon 20 minuutjes laten rusten.
In de tussentijd ging ik alvast aan de slag met het snipperen van een rood uitje, het snijden van tomaatjes en het koken van een paar eieren. De slasaus werd ook alvast gemixt: wat mayonaise, azijn, suiker, peper en dille. Beter kon niet.
Maar na 20 minuten, toen ik het laatste vocht uit de komkommerrasp ging knijpen, zocht ik me rot in het vergiet: waar was toch al die komkommer gebleven? Ik had twee hele komkommers geraspt, maar de slappe hap die er nog van over was, vulde slechts één hand en smaakte naar zee. Zou ik dit karwei afmaken, dan zou ik spreken van tomaten-/uisalade met een vleugje komkommer. Oh, en het zou het bijgerecht voor één persoon zijn.
Nee dus. Misschien moet ik de volgende keer voordat ik iets maak voor gasten, eerst maar eens proberen het voor mezelf te maken. Het was vast de prestatiedruk die me de das omdeed. Komend jaar maak ik een super-de-luxe komkommersalade, met wel 6 komkommers als dat nodig is.
Bekijk ook
KaneelkoningenCleopatra gebruikte het als parfum, maar wij eten het liever: kaneel. Meestal gebruikt voor zoetigheden als taart en snoep, maar minstens zo lekker in curry's, aardappelgerechten en pasta's. Overdrijf het alleen niet met een 'cinnamon challenge', want een hele hap kaneel nemen heeft minder fijne gevolgen.