Warmte-euvels

Met een gure herfst en winter in het verschiet komen de kartonnen bekertjes met koffie en thee 'to go' weer prominenter in het straatbeeld. Ik kan er alleen niet zo goed mee omgaan. De ene keer blijkt het deksel lek, de andere keer schat ik de hitte van het product totaal verkeerd in. 'Klunzen: pas op' zou geen verkeerde waarschuwing zijn.

Ik weet niet wat het is, maar ik ben gewoon niet zo goed met hete dranken in kartonnen bekertjes. Het begint vaak al met dat dekseltje, dat scheef of te stevig op het bekertje zit. In het geval van scheef heb ik het meestal snel door dankzij de hete vloeistof die over mijn hand gutst terwijl ik naar een beschutte plek probeer te komen. Het voordeel daarvan is dat ik in ieder geval weet dat het er makkelijk vanaf te halen is.

Als het deksel te stevig op de beker is geklemd, kan het namelijk ook wat problemen opleveren. Want ik ben zo'n type dat het er graag afhaalt voor het drinken. (Je hebt ook klepjes of gaatjes waar je uit kunt drinken zonder het deksel eraf te halen, maar ook dat leidt bij mij onvermijdelijk tot problemen als het vacuüm zuigen van de vloeistof of juist tot vooral luchthappen bij te voorzichtig te drinken.) Aan de hoeveelheid stoom - die je niet ziet als het deksel er nog opzit - probeer ik in te schatten hoe heet mijn thee, koffie of chocolademelk is. Chocolademelk is trouwens, nog vóór thee, de ergste brandblaaropwekker: ik ken werkelijk niemand die zijn tong nog nooit heeft verbrand aan warme chocolademelk. Maar dat terzijde. Dat dekseltje moet er dus af, maar probeer dat maar eens als zowel het bekertje als het deksel soepel en in te duwen zijn. Dat vergt heel, heel veel geduld.


En dan staat er op het dekseltje: 'this may contain hot liquid'. Ja hè-hè, dat snap ik ook wel. Maar hóe 'hot' precies is niet te zeggen, want het bekertje voelt vaak óf heter óf kouder aan dan het drankje dat erin zit. En zie dan maar eens uit te vinden welk soort beker ze nu weer hebben gebruikt. Is het niet je tong, dan zijn het wel je handen die verbranden, zeg maar.

Eigenlijk zouden ze een sticker erop moeten plakken zodat je aan de kleur kan zien hoe warm het is. Bijvoorbeeld donkerrood voor blaaralarm, waarna er automatisch in Beverwijk een sirene afgaat en een paar dokters naar de plek des onheils snellen om de tong van het slachtoffer in te zwachtelen. Gewoon rood staat dan voor 'alleen drinkbaar voor mensen met eelt in de mond of een loden pijp' en groen als het prima drinkbaar is. (En blauw voor degenen die van ijsthee houden.)

En heb je dan eindelijk de dekseltjes- en warmte-euvels overwonnen, dan komt het volgende probleem: die bekers zijn steevast te groot, met dus veel te veel thee of koffie erin. Alsof ik ergens in een woestijn met één waterput leef en pas over vijf uur weer een koffietentje tegenkom. Maar goed. Zit je dus in de trein of loop je op straat met een enorme sloot koffie of thee die je nooit op gaat drinken...omdat het te warm of juist weer te koud is. Het valt allemaal niet mee, met die kartonnen bekers. Nee, ik brand mijn vingers niet meer aan die bekers.

Bekijk ook

Geen feest zonder kruidenboter
Een goed feestje is pas echt geslaagd als er lekkere kruidenboter te eten is. Op een warm stokbroodje dan, en natúúrlijk zelfgemaakt. Bij mijn familie is het inmiddels zo'n traditie om kruidenboter te maken, dat het aanwezig is op elke verjaardag. En dan niet één, maar minstens twee of drie bakjes vol.

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie