Wintervrucht

Halloween is inmiddels voorbij, maar het pompoenseizoen is net begonnen. De grote oranje vruchten zijn weer volop verkrijgbaar ter decoratie en voor culinaire hoogstandjes. Ik gebruik de nieuwe oogst graag voor soep, taart of curry.

Hoewel de vruchten al duizenden jaren worden gegeten, kwam pompoen tot een paar jaar geleden eigenlijk niet echt in mijn vocabulaire voor. Dankzij de Amerikaanse tradities die steeds meer overwaaien, flans ik tegenwoordig vaker en vaker een oranjegetint gerecht in elkaar.

In het begin wist ik niet eens wat ik er mee moest doen. Ik kende pompoenen vooral als die griezelig lachende waxinelichthouders die eind oktober in Amerikaanse huizen staan te flikkeren om kinderen uit te nodigen voor 'trick or treat'. Dat je ze ook kon opeten leek mij niet erg waarschijnlijk - ik weet nog dat mijn moeder me altijd waarschuwde voor de kalebassen in de voortuin die hun pompoenachtige vruchten op een bedje van aarde lieten groeien: die waren niet voor consumptie.

Maar er is dus een aantal soorten 'squash', zoals de Amerikanen het noemen, dat wel degelijk eetbaar is. En daar hoort de grote oranje reuzenpompoen die wij vanaf nu weer in de schappen vinden ook bij.

Bovenaan mijn lijstje van pompoenrecepten prijkt, ondanks dat ik al het een en ander heb geëxperimenteerd, soep. Lekker uit een zakje, maar tien keer lekkerder (en bijna net zo makkelijk) is natuurlijk een eigengemaakt soepje. Misschien ook wel omdat het zo ontiegelijk simpel is dat het eigenlijk niet kan misgaan: pompoen slachten (schil eraf, pitten eruit en in blokjes snijden) en met wat winterpeen in de oven roosteren, een paar aardappels koken, een liter bouillon erbij en vervolgens alles met een staafmixer pureren. Het enige dat nog rest is een beetje room en wat peper en zout.

Ook is het lekker om 'gewoon' geroosterde pompoen te eten, met een beetje olie, peper en zout. Maar wie een beetje crea bea is en durft te experimenteren, zou zich eens aan een pompoentaart moeten wagen. Een hartige versie of zoete met pecannoten en maple syrup: de pompoen heeft vele gezichten. Als ik elke drie weken een pompoengerecht maak, krijg ik genoeg betacaroteen binnen voor het hele jaar. Zolang ik er zelf maar niet oranje van ga zien, lijkt het mij een prima plan.

Bekijk ook

Poolse ravioli
Als afwisseling op Hollandse kost, Spaanse tapas, Oosterse wokgerechten en Italiaanse pasta, besloot ik afgelopen week mijn grenzen te verleggen richting Oost-Europa. Voor het eerst waagde ik mij aan Poolse pierogi, een deeghapje met vulling naar keuze. Het resultaat kon beter.

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie