Kerstkransjes

Ik ben gezwicht voor de kerstlekkernijen. Kerststol, suikerbrood, chocoladekerstballen of kerstkransjes: het gaat er allemaal moeiteloos in. De enige compensatie die ik ervoor heb is het kistje mandarijntjes. Om de boel nog enigszins te kunnen verantwoorden, leek het me goed om voor deze wekelijkse column zèlf schuimkransjes te bakken. Had ik beter kunnen laten.

Als ik weer eens zit te genieten van een in chocolade gedoopt schuimkransje en me verwonderd afvraag hoe ze dat toch zo heerlijk kunnen maken, zegt mijn moeder (die zelf nooit bakt) steevast: 'het is alleen maar opgeklopt eiwit met suiker erdoorheen.'

Zo moeilijk klinkt dat niet, dus onverschrokken begon ik met het scheiden van het eiwit en -geel van drie eieren. Tot zo ver ging alles goed: ik had slechts een miniscuul stukje eierschaal erin laten vallen en geen eiwit.

Beetje suiker (200 gram) en een zakje vanillesuiker erdoorheen, en mixen maar tot het schuimt. Fout. Het bleef een kleverig papje en mijn hand vertoonde na 10 minuten staafmixen serieuze parkinsonverschijnselen. Toch maar even op het recept gekeken: ik had het eiwit stijf moeten kloppen vóórdat de suiker erbij ging. Bummer.

Ik wil het graag goed doen, dus heb ik alles maar weggekieperd en ben ik opnieuw begonnen. Dit keer met twee eieren, want de rest had ik al opgemaakt. En ja, ik moet zeggen dat het al meteen een stuk meer schuimde zonder de suiker. Dus, ei geklopt, suiker erdoorheen geroerd en op naar de volgende fase: het mengsel in een bakje au bain marie stijf kloppen tot een dik schuim.

Zo ver is het dus alleen nooit gekomen. Al toen ik licht begon te roeren in het bakje, klotste er wat water over de rand het bakje in. Leek me niet heel erg, het was maar een klein beetje. Maar wel de voorbode van een tsunami, bleek later. Toen ik namelijk wat water uit de pan had gegooid zodat er minder gevaar was op nog een golf, begon het plotseling te koken. Nou ja, niet zo plotseling, want het stond natuurlijk op het gas. Maar wel plotseling genoeg om opeens net zoveel schuim als water in het bakje te zien. Ik keek even - door mijn tranen heen - naar de kerstschuimsoep, en besloot dat het niets meer werd met dit 'eenvoudige' recept. Ik raad iedereen aan om gewoon kerstkransjes in de winkel te kopen. (Geen wonder trouwens dat ze zo duur zijn, gezien het bewerkelijke bakproces.)

Fijne kerstdagen!

Bekijk ook

Het decembergat
Deze feestvreetmaand december zorgt bij mij weer onvermijdelijk voor een overbelaste weegschaal op 1 januari, als ik even niet oplet. Daarom is het, nu we de taai taai en speculaas hebben opgeborgen (of gewoon opgegeten) en de kerstkransjes nog even veilig in de boom hangen, eventjes tijd voor bezinning tussen sinterklaas en Kerstmis.

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie