Koffie van George

Het is niet alleen George Clooney. Het zijn de cupjes, de reclame, de slowmotion 'plons', de speciale termen als 'grand cru' voor een smaak en het design, dat nog belangrijker is dan het lijkt. Ik heb het over Nespresso. Wie een Nespresso heeft, hoort erbij. En laten ze toevallig ook een speciale Nespresso-club hebben voor alle trotse Nespresso-eigenaren.

Als je een Nespresso hebt, dan hoor je erbij. Het is een soort elite: geen Senseo of ouderwetse filterkoffie, maar aluminium cups met metallic kleuren waar sinds het productieproces geen zuurstof bij heeft kunnen komen die de smaak kan verpesten. En dat proef je, schijnt. Tja, als George het drinkt en het boegbeeld van dit koffieconcept wil zijn (hoe houdt hij zijn tanden eigenlijk zo wit, als hij zoveel koffie drinkt?), dan móet het wel lekker zijn.

Ik ben zelf niet zo'n koffieleut, dus wat mij vooral trekt is het design. Het apparaat, met zijn ronde vormen en stijlvolle accenten, maar eigenlijk voornamelijk de cupjes. Een vriendin van mij is net 'member' geworden van de Nespresso Club, en had een variatiepakket besteld met zo'n 200 cupjes in zestien verschillende smaken. Dus zestien verschillende kleuren metallic.

Bij zo'n variatiepakket krijg je als nieuw clublid een platte zwarte doos waarin je 36 cupjes kunt tentoonstellen, net als een theedoos. En god, wat is dat mooi! Minpuntje: hoe verdeel je dat? Als ultraperfectionist is het moeilijk niet van alle smaken even veel cupjes te kunnen plaatsen. De oplossing: sorteer het op kleur, van donker linksboven naar licht rechtsonder in de doos. Mocht de visite een smaak kiezen, dan haal je die natuurlijk niet uit de doos, maar uit de voorraad. Anders klopt het niet meer in de doos.

Die aluminium cupjes zijn trouwens heel slecht voor het milieu, maar ook daar heeft de Nespresso Club iets op bedacht: komend jaar moet 75 procent van de cupjes wereldwijd worden gerecyceld. Met het speciaal meegeleverde zakje van de Club kun je gezellig alle lege cupjes verzamelen en inleveren.

Eigenlijk heb ik nog steeds niet echt een idee hoe anders een kopje Nespresso (à 38 cent) smaakt ten opzichte van een gewone espresso. Maar dat geeft niet, want George vindt het heerlijk. Misschien dat ik ook maar aan de Nespresso ga, als ik wat centen over heb. Dan hoor ik echt bij de Club en kan ik mijn eigen kleuren rangschikken.

Bekijk ook

Zoet met suikergoed
Het was weer even spannend omdat de stoomboot stuk was, maar gelukkig is Sinterklaas afgelopen zaterdag weer veilig aangekomen. Vanwege de kleinere boot kon Sint alleen niet zo veel snoepgoed meenemen. Heel erg is dat niet, want behalve dat hij al het een en ander vooruitgestuurd had, kunnen we tegenwoordig ook zelf het lekkerste snoepgoed maken.

(1)

• Ik lustte nooitkoffie, tot ik Nespresso proefde. Ik heb één smaak: Roma, en visite interesseert me niet. De kleur van de CAPSULE is voor een milieuactivist als u (welke kleur heeft de lak van uw fiets, of heeft u, o deugniet, zelfs een gekleurde automobiel?) terecht een onoverkomelijk bezwaar. Gelukkig is de impact op het milieu door de vee-industrie nihil, dus neem gerust dagelijks vlees, melk en eieren, met een 'goed' glas erbij. Ik ben overgens geen clublid, dat is voor kleurloze types niet vereist. Ik drink één espresso per dag, de gezondste dosering, zonder melk & suiker. En mijn Magimix is goed en goedkoop. Ik ben dus arm maar gelukkig.
  Reactie door pipodino

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie