Smaakvolle musea

Het beste, mooiste en bekendste van een land of streek kunnen toeristen vinden in musea. Ook over het 'lekkerste' wordt steeds vaker een museum ingericht, waarbij tot in detail het productieproces en de geschiedenis worden toegelicht, met als uitsmijter een 'souvenirshop' waarbij de bezoekers meteen wat lekkers kunnen meenemen. Zo weet je écht wat je eet.

Behalve collecties met Rembrandts en Van Goghs, hebben wij ook musea met als onderwerp de producten waar wij om bekend staan. Zo is er bijvoorbeeld het Kaasmuseum in Alkmaar, het Kookmuseum in Applscha en - lekker toeristisch - een inkijkje in het bierbrouwproces bij de Heineken Experience in Amsterdam. In dat kader zou ik in de toekomst ook graag een stroopwafelmuseum en een pannenkoekenmuseum willen zien.

In het buitenland kunnen ze er ook wat van, hoor. Zo kunnen de Duitsers blijkbaar niet zonder worstmusea. En dan niet alles op één hoop gooien, nee, er is onder meer een curryworstmuseum in Berlijn en een braadworstmuseum in Holzhausen (?). Italië barst natuurlijk van de ijsmusea, maar verrassend genoeg staat daar ook het dropmuseum, iets wat je eerder in ons kikkerlandje verwacht. Nota bene de oudste dropfabriek ter wereld! En dan heb je natuurlijk nog Amerika, met hele tentoonstellingen gewijd aan mosterd, snoep of bananen. Op zich niet allemaal typisch Amerikaans, maar wel opvallend. Ik heb 'm nog niet gevonden, maar het kan bijna niet anders dan dat er ook een hamburgermuseum is. Of een Oreo-cookiesmuseum.

Wat ik ook grappig vind, is dat onze zuiderburen het lekker simpel houden. Want waar denk je aan bij België? Aan chocolade, juist. Dus wat voor museum komt daar? Een chocolademuseum, in Brugge en Brussel. En waar we nog meer aan denken: friet. Dus, ook in Brugge, staat er een frietmuseum. Best interessant, want miljoenen mensen eten het, maar zelf friet maken is niet zo makkelijk.

Ik stel voor om in Nederland weer eens een nieuw museum te bouwen: het strooigoedmuseum. Met levensgrote suikerwerken, kruidnoten, gevulde speculaas en speculaaspoppen. En dat iedere bezoeker bij vertrek strooigoed naar zich toe gegooid krijgt. Dat is smaakbeleving in de diepste zin van het woord.

Bekijk ook

Geduld is een groene zaak
Groene thee is gezond, dat weet iedereen inmiddels wel. Tot voor kort vond ik het zelf echter vaak te bitter en te 'bio', dus bleef ik stug bij de traditionele zwarte theeën zonder fratsen. Maar ik ben er eindelijk achter: als je groene thee op de juiste manier zet, is het behalve gezond ook nog eens heel lekker.

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie