Genetische abacadabra

Laatst zat ik een boek te lezen in de trein, toen mijn aandacht werd afgeleid door een gesprek tussen twee totaal onbekenden over genetische modificatie. Althans, zo noemde de ene dat. De ander dacht er anders over: 'Modificatie bestaat niet. Het is genetische mánipulatie.' De toon was gezet.

Het ging specifiek over genetisch aangepast voedsel, zoals nu bijvoorbeeld al veel is gedaan bij maïs en soja. In de meeste gevallen wordt dat gedaan met het oog op verhoogde resistentie tegen ziektes en de verminderde aantrekkelijkheid voor bepaalde insecten die de oogst kunnen verpesten. Dit betekent voor de boeren dat er minder rotzooi over de gewassen hoeft worden gespoten en dat de opbrengst per plant stijgt. Ook kunnen gewassen zo worden gemanipuleerd - in plaats van het 'gewone' kruisen -, dat ze bijvoorbeeld meer vruchten produceren of dat ze ook goed groeien op droge of zoute ondergrond.

Klinkt allemaal heel mooi natuurlijk, maar er zitten veel (mogelijke) 'maren' aan die mensen aangrijpen om genetische modificatie een halt toe te roepen. Nu ben ik zelf geen specialist op dat gebied, maar de vraag is natuurlijk wel: waar houdt het op? Wij kunnen het dna wel allemaal gezellig veranderen om de opbrengst en kwaliteit te verbeteren, maar als kwaadwillende kun je dit ook gebruiken om complete oogsten te verzieken of - erger nog - ziektes over te brengen.

Het blijft een lastige kwestie. Er zitten veel nadelen aan, maar persoonlijk heb ik wel profijt van die genetische abacadabra: ik kan nu namelijk weer een fris appeltje eten zonder allergische reacties te krijgen. Het dna van de speciale Santana-appel is namelijk zo bewerkt, dat het eiwit dat allergische reacties (jeuk aan mond, keel en ogen) veroorzaakt, eruit 'gefilterd' is.

Dit betekent dat ik na ruim tien jaar appelloos door het leven te zijn gegaan (ok, alleen onbewerkte appels vermeed ik, want verhitte appels in bijvoorbeeld appelmoes of appeltaart leiden niet tot een reactie), weer zorgeloos mijn tanden in een sappige appel kan zetten, met een heerlijk krak-geluid als gevolg.

Het viel alleen een beetje tegen: in mijn hoofd had ik de appel in tien jaar heel wat lekkerder voorgesteld dan ze in werkelijkheid zijn. Niet dat 'ie slecht was, dat niet. Maar het was gewoon... een appel.

Bekijk ook

Oranje uitdelen
Supermarkten hebben alle oranjetompoucen op transport gezet naar de Voedselbank. Ook speciale zakken chips, chocolade en lollies moesten het ontgelden. De enige die de dans zijn ontsprongen, zijn de worteltjes. Jammer eigenlijk, want gezond voedsel is precies wat de Voedselbank nodig heeft.

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie